W dobie popularności technologii addytywnych, coraz niższych cen prostych drukarek FDM (FFF), oraz szerokiej dostępności do obszernych darmowych baz modeli 3D takich jak czy u wielu amatorów tej technologii może pojawić się chęć stworzenia własnych modeli lub modyfikacji już istniejących tak by bardziej pasowały do ich przeznaczenia, oczekiwań lub gustu. Do stworzenia modelu 3D nie trzeba posiadać wysoce wyspecjalizowanego a co za tym idzie drogiego oprogramowania do modelowania. Można skorzystać z darmowych programów jakich jak blender lub sketchup online. Jednak wykonanie dobrego wizualnie modelu może nie być równoznaczne z modelem dostosowanym pod druk 3D. W poniższym artykule postaram się przedstawić jakimi zasadami należy się kierować podczas modelowania na potrzeby druku przestrzennego, dzięki czemu można uniknąć wielu błędów druku 3D a także oszczędzić czas i pieniądze. Zlecenie profesjonalnej firmie przystosowanie modelu do druku 3D w skrajnych przypadkach może pochłonąć więcej środków niż jego stworzenie. Czasem szybszym i łatwiejszym sposobem jest wykonanie modelu od zera na podstawie przesłanego modelu z błędami niż próba naprawiania istniejącego. Ogólne wymagania stawiane modelom przeznaczonym do druku 3D: Formatem używanym przez wszystkie slicery, czyli programy przygotowujące model 3D do druku 3D i przetwarzające go na program, który następnie wykonuje drukarka, jest format .STL. Zapisuje on model poprzez aproksymację jego ścian przy pomocy trójkątów. Nawet jeśli zapisanym kształtem jest kula w formacie .STL będzie ona składała się z wielu małych, płaskich trójkątów. Dokładność odwzorowania jest zależna od ilości i wielkości tych trójkątów. Jednak wraz ze wzrostem ich liczebności model zajmuje więcej miejsca a praca nad nim staje się wolniejsza z uwagi na wymaganą moc obliczeniową. Każdy z tych trójkątów ma dwie strony, wewnętrzną i zewnętrzną. Slicer rozpoznaje te strony dzięki czemu program wie gdzie jest wnętrze modelu, które należy wypełnić, a gdzie obszar zewnętrzny. orientacja ścianek modelu – pokazuje poprawną orientację normalnych (kolor bordowy skierowany do wnętrza modelu a kolor niebieski na zewnątrz) Dlatego też, każdy model projektowany pod druk 3D powinien być przede wszystkim zamkniętą, „szczelną”, pojedynczą bryłą. Kilka zamkniętych brył stykających się ścianami może spowodować, że wydrukowane obie bryły nie będą ze sobą połączone bądź krawędzie stykających się płaszczyzn będą posiadały widoczny ślad takiego połączenia i powierzchnia nie będzie jednolita. Model nie może posiadać dziur, czyli brakujący trójkątów, przez które widać wnętrze modelu. Taki model traktowany jest nie jako bryła lecz jak powierzchnia o zerowej grubości, czego oczywiście nie da się uzyskać. Problemem są także tzw. odwrócone normalne, pojawiają się one gdy część trójkątów w modeli .STL jest obrócona stroną wewnętrzną na zewnątrz i odwrotnie. Slicer nie jest w stanie zinterpretować gdzie jest środek modelu co może skutkować niepowodzeniem w druku. odwrócone normalne – miejscowe odwrócenie normalnych (kolor bordowy powinien być skierowany do wnętrza modelu) Podobny problem może się pojawić przy modelu, który zawiera przecinające się, bądź nakładające się na siebie ściany. Dobrze przygotowany model musi być wolny od wymienionych wyżej błędów. Jak unikać błędów geometrii? Najlepszym sposobem na pozbycie się błędów geometrii w modelu 3D jest ich unikanie podczas projektowania. Profesjonalne programy konstruktorskie niemal automatycznie zapobiegają powstawaniu takich błędów gdyż najczęściej pracują one już na modelach bryłowych. Darmowe programy nie posiadają takich „zabezpieczeń” i wymagają bardziej przemyślanej pracy. Zasada jest prosta: im bardziej skomplikowany i złożony model tym większa szansa na powstanie błędów geometrii. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo ich wystąpienia należy pracować na pojedynczych prymitywach (prostych podstawowych brył takich jak: sześcian, walec, sfera, torus itp.), które w trakcie modelowania, poprzez wyciąganie, skalowanie, deformowanie i inne operacje przerabia się na docelowe modele. W przypadku konieczności pracy na kilku bryłach należy je potem ze sobą połączyć przy pomocy operacji Boolowskich (CSG). Pozwala to uniknąć większości błędów podczas tworzenia modelu. Błędy mogą się także pojawiać podczas modyfikowania pobranych wcześniej modeli 3D z internetu. Edycja tych obiektów może doprowadzić do uzyskania przenikających się ścian lub dziur w modelu. Takie niepoprawności ciężko wychwycić gołym okiem, a powodują one poważne komplikacje przy druku. Sprawdzanie geometrii modelu: Do weryfikacji poprawności modelu wykorzystuje się specjalistyczne oprogramowanie, które automatycznie sprawdza czy model posiada błędy geometrii, naprawia je automatycznie lub wskazuje ich miejsce gdy automatyczna naprawa nie jest możliwa. Niestety nie są one darmowe w swoich pełnych wersjach. Jednak warte są swojej ceny. Oprócz naprawy błędów i weryfikacji geometrii umożliwiają min. wygładzenie powierzchni poprzez zagęszczenie siatki trójkątów, lub zmniejszenie „wagi” pliku poprzez zastąpienie wielu trójkątów, leżących na płaszczyźnie, jednym. Ponadto umożliwiają one wykonanie tzw. shell’a, czyli opróżnienia modelu zostawiając jednakową grubość ścianki w całym modelu a sam model pusty w środku, jest to zalecane przy niektórych technologiach druku w celu oszczędności materiału. Część programów posiada moduły umożliwiające przygotowanie pliku pod druk 3D tak jak slicery. Proste programy do modelowania 3D także mogą posiadać pewne funkcje naprawiające błędy geometrii, zwykle są to narzędzia do łatania dziur i usuwania nakładających się ścian, jednak algorytmy te działają w dość ograniczonym zakresie i nie radzą sobie z poważniejszymi błędami. Same slicery także mogą posiadać bardzo proste moduły weryfikacji bryły. Sprawdzają i naprawiają one zazwyczaj jedynie problem z odwróconymi normalnymi i to jedynie w mało skomplikowanych przypadkach. Dlatego też należy dokładnie sprawdzać podgląd wydruku przed puszczeniem pliku na drukarce. 1. Model z brakującymi trójkątami siaki, model jest traktowany jako powierzchnia2. próba interpretacji uszkodzonego modelu przez slicer i uszkodzona powierzchnia w podglądzie Model 3D przygotowany zgodnie z wytycznymi i spełniający wszystkie wymagania spowoduje, że wydruk 3D będzie tańszy zarówno ze względu na mniejsze zużycie materiału (podwójne ściany mogą niepotrzebnie zwiększać powierzchnię modelu) ale również przez brak konieczności późniejszej pracy nad naprawą modelu. Poprawnie przygotowany model to także lepsza, jednolita powierzchnia modelu, co poprawia walory estetyczne wydruku a także zwiększa jego wytrzymałość mechaniczną.

Minęło trochę czasu, odkąd druk wyrwał się z papierowych ram i przeniósł się w trzeci wymiar. Jeśli wcześniej można było drukować tylko litery i zdjęcia, teraz możesz drukować narzędzia, meble i wszystko, o co prosi wyobraźnia. Na tym kursie Domestika zdobędziesz podstawową wiedzę niezbędną do rozpoczęcia pracy w świecie druku 3D z rąk eksperta takiego jak Agustín „Flowalistik” Arroyo, projektanta i trenera specjalizującego się w druku 3D. Poznaj proces projektowania i drukowania w 3D, od pomysłu do momentu, w którym produkt dotrze do Twoich rąk, łatwo, szybko i w zasięgu każdego, kto ma dostęp do komputera i niektórych narzędzi. Zaczniesz od spotkania z Agustínem, projektantem i trenerem specjalizującym się w druku 3D. Wyjaśni, w jaki sposób grafik nauczył się samodzielnie o modelowaniu i druku 3D, swojej karierze zawodowej i najważniejszych referencjach. Następnie wyjaśni, jak działa drukarka 3D oprogramowanie do modelowania dla tych, którzy nie są zaznajomieni z procesem. Nauczy Cię podstawowych sztuczek do pracy na modelach, które można łatwo wyprodukować za pomocą druku 3D. Po zdobyciu podstawowej wiedzy zaczniesz tworzyć własne projekty. Najpierw nauczysz się je modelować i optymalizować różne kształty dostosowując je do druku 3D, a następnie przygotujesz pliki i powiesz drukarce 3D, co chcesz wyprodukować i jak to zrobić. Następnie dowiesz się, jak skonfigurować drukarkę 3D, zrozumieć jej działanie i wybrać materiał, z którego wykonasz część (na kursie nauczysz się drukować z materiału PLA na filamentowej drukarce 3D). Kiedy już nauczysz się modelować i drukować w 3D, Agustín zaproponuje końcowy projekt, w którym będziesz musiał stworzyć obiekt, który pomoże Ci na co dzień, wprowadzając w życie wszystko, czego nauczyłeś się podczas kursu. Połączysz kreatywność i funkcjonalność, projektowanie i drukowanie 3D obiektu, który pomaga Ci na co dzień. Każdy zainteresowany światem druku 3D i produkcji cyfrowej: animatorzy, projektanci, architekci lub hobbyści z wiedzą 3D, którzy chcą zamienić swoje dzieła w obiekty fizyczne. Nie jest konieczna wcześniejsza wiedza na temat modelowania lub drukowania 3D, ponieważ Agustín wyjaśni cały proces tym, którzy go nie znają. Jeśli chodzi o materiały, potrzebny będzie komputer z zainstalowanymi programami Autodesk Fusion 360 i Ultimaker Cura. Dodatkowo będziesz musiał posiadać materiał PLA oraz dostęp do drukarki 3D typu FDM (filament) lub skorzystać z zewnętrznej usługi druku 3D.

Korzystając z programów CAD jesteśmy w stanie wydajnie i szybko przygotować model 3D. Co jednak zrobić, aby taki model z sukcesem wydrukować na drukarce 3D? O czym pamiętać wykonując projekt? Z jakich programów skorzystać? O tych kwestiach w tym poradniku! W pierwszej kolejności musimy wybrać odpowiedni program do modelowania 3D. Jeśli znasz się już na modelowaniu 3D to możesz przejść do kolejnych punktów. 1. Jaki program do modelowana 3D wybrać? Wybór programu do modelowania 3D warto uzależnić od rodzaju modelu, który będziemy wykonywać. Jeśli są to modele: inżynierskie, gdzie ważne są wymiary i kąty to warto zastanowić się nad wyborem programu CAD takiego jak Fusion 360 czy Inventor, “organiczne” takie jak figurki, to warto wziąć pod uwagę taki program jak Blender. W tym artykule będziemy zajmować się modelami inżynierskimi. Pośród programów CAD znajdziesz opcje płatne i bezpłatne. Obecnie jednym z najbardziej popularnych bezpłatnych programów jest Fusion 360. Program jest mniej rozbudowany niż Inventor czy Solidworks, ale za to krzywa nauki Fusion’a nie jest aż tak stroma jak w przypadku “większych braci”. Mimo to daje ogromne możliwości projektowe bez wydawania ani grosza na licencję (personalną, do użytku hobbystycznego). Modelowania w Fusion 360 oraz pod druk 3D możesz nauczyć się korzystając z naszego kursu tutaj: Kliknij tu. Inventor to wydatek obecnie kilkunastu tysięcy złotych na rok. Inne alternatywy programów bezpłatnych to np. FreeCAD czy DesignSpark Mechanical. 2. Pamiętaj o ograniczeniach druku 3D W tym artykule skupiamy się na druku 3D w technologii FFF lub FDM, w której używamy termoplastów takich jak PLA, ABS czy PETG. Z tego powodu musimy pamiętać, że: niczym niepodparta warstwa niesionego gorącego plastiku opadnie pod wpływem grawitacji drukarka 3D ma swoje parametry fizyczne jak np. obszar roboczy wydruk powstaje warstwa po warstwie. Im wyższa wysokość warstwy tym ściana jest mniej “gładka”… i na odwrót. 3. Przestrzegaj zasad modelowania 3D pod druk 3D Teraz przechodzimy do podstawowych zasad, które pozwolą uniknąć problemów z wydrukiem, marnowaniem czasu i wyrzucaniem skopanych wydruków 3D. Zasady jak to zasady… pokażę Ci jak niektóre nagiąć. Skosy Jeśli przygotowujesz model 3D ze skosami, czyli ścianami które nie biegną pionowo do góry, to pamiętaj, aby zaprojektować odpowiedni kąt skosu. Zakładając, że nie chcesz marnować czasu i filamentu na drukowanie podpór dla takiego skosu, to kąt między ścianą a pionem nie powinien być większy niż 45 stopni. Jak nagiąć tę zasadę? Możesz próbować wykonać większy kąt skosu, wtedy gdy ustawisz mniejszą wysokość warstwy wydruku. Sporo zależy od Twojej drukarki 3D. Jeszcze jedna dodatkowa informacja. Slicery umożliwiają druk 3D “w powietrzu” poprzez rozpięcie mostu pomiędzy oddalonymi elementami. Warto przetestować możliwości swojej drukarki 3D za pomocą naszego prostego testera (tester zawiera jeszcze inne różne testy), który jest wykorzystywany w naszym kursie. Zaplanuj powierzchnie przylegania wydruku do stołu Powierzchnia, która bezpośrednio przylega do stołu jest kluczowa dla powodzenia wydruku. Jeśli będzie zbyt mała, to wydruk może się odkleić podczas pracy drukarki. Ponadto większa powierzchnia styku może być niezbędna w przypadku druku z bardziej wymagających materiałów, takich jak ABS. Jest kilka sposobów na zwiększenie powierzchni styku. Możesz użyć ustawień druku w slicerze (brim, raft etc.) lub wykorzystać dodatkowe środki adhezyjne i odpowiednio przygotowane powierzchnie stołu, aby zapewnić dobre trzymanie wydruku. Inną możliwością jest zaplanowanie takiej powierzchni podczas wykonywania modelu 3D. Czasem wystarczy przemyśleć jeszcze na poziomie projektowania jak element będzie drukowany. Poniżej widzisz przykład, w którym może dojść do odklejenia wydruku z powodu zbyt małej powierzchni przylegania do stołu (w przypadku niewystarczającego zastosowania np. raftu, kleju etc.). Rozwiązanie problemu może być wydruk elementu w dwóch częściach: Sposoby dzielenia modeli oraz łączenia po wydruku omówiłem szeroko w kursach dot. modelowania pod druk 3D. Link do kursów jest tutaj: KLIK Dysza a najcieńsza ściana modelu 3D Tutaj do akcji wkraczają ograniczenia fizyczne samej drukarki 3D i slicera. Dysza drukarki ma określoną średnicę, która drukuje ścieżkę o określonej szerokości. Zasada jest taka, że jeśli szerokość najcieńszej ściany jest mniejsza od szerokości drukowanej “ścieżki” to wtedy ta ściana modelu 3D nie będzie drukowana poprawnie (np. będą w niej dziury). Wniosek jest taki, że przed przystąpieniem do modelowania elementów cienkościennych trzeba wiedzieć jakiej szerokości ścieżkę drukuje nasza drukarka (zwykle jest to +/- średnica dyszy drukarki, ale to dobrze sprawdzić w swoim slicerze). 4. Wymiary Na koniec warto pamiętać, że drukarka 3D jak każda maszyna ma swoją dokładność. Oznacza to, że wymiary wydrukowanego elementu mogą różnić się od wymiarów nominalnych modelu 3D. Trzeba o tym pamiętać projektując elementy, które mają być dopasowane do innych części lub mają z nimi w jakiś sposób współpracować. Dziwne, u mnie działa Niestety sukces drukowania modeli 3D (samodzielnie zaprojektowanych lub pobranych zewnętrznie) zależy od dużej ilości czynników. W przypadku niskobudżetowych drukarek 3D możemy spotkać się z: słabej mocy chłodzeniem druku – duży problem przy drukowaniu skosów z PLA [trzeba wymieniać wentylator, przeprojektować fan duct] słabą powierzchnią stołu roboczego – odklejanie [da się to załatwić klejami itp., ale jest konieczności inwestycji w środki adhezyjne lub dokupienie innej powierzchni stołu] koniecznością dodrukowaniu modów do drukarki (najczęściej w drukarkach z Chin) itp. Inną kwestią jest też wybór samego materiału (gdzie w przypadku jednego PLA stół nagrzany do 50 stopni będzie wystarczający, a w przypadku innego wydruk się odklei). Czasem konieczne jest przetestowanie ustawień zanim rozpoczniemy 40-godzinny druk :-) A jak to jest u Ciebie? Zdarzają Ci się problematyczne modele do druku 3D? Daj znać w komentarzu. A jeżeli podobał Ci się ten artykuł to proszę podzieli się nim ze znajomym.

Działanie drukarek 3D jest proste – ładujecie projekt do programu, wkładacie filament do stosownej wnęki, a całość wykonuje się już za Was. Problem w tym, że do tej pory w grę wchodziło wykorzystanie tylko jednego rodzaju filamentu. Aż do dziś. Drukowanie 3D z różnych materiałów Wydrukowanie obiektu 3D z różnych materiałów jest możliwe… ale nie w całości. Można oczywiście wydrukować kilka różnych elementów i następnie jakoś je połączyć. Można też zadbać o zaawansowany projekt i wymieniać na czas szpule filamentu w drukarce, ale szkoda z tym zachodu, kiedy powstał właśnie eksperymentalny “programowalny filament”. Czytaj też: Druk 3D umożliwi stawianie budynków na Marsie. Oto Project OlympusCzytaj też: Canon wprowadza na rynek nowe drukarki – do domu i dla profesjonalistówCzytaj też: Nowa żywica zrywa z ultrafioletem w drukarkach 3D Programowalny system filamentów rozwiązuje te problemy. Najpierw to podejście druku rozpoczyna się od analizy modelu komputerowego przedmiotu do wydrukowania, dzięki czemu określa się, które części tego przedmiotu zostaną wydrukowane, z których polimerów i w jakiej kolejności. Następnie wykorzystuje zwyczajną drukarkę 3D do stworzenia swojego własnego niestandardowego filamentu, którego różne sekcje są wykonane z różnych polimerów. Przyjmuje on postać płaskiej poziomej spirali tworzonej selektywnie – bazą jest pierwszy polimer, którego przerwy między sekcjami są wypełniane innymi rodzajami. Czytaj też: Wydrukuj sobie auto. Seat stawia na druk 3DCzytaj też: Drukowanie budynków z ziemi, czyli tanio i ekologicznieCzytaj też: Druk 3D zmienia zwykły papier w odtwarzacz muzyki Chociaż proces nadal wymaga od użytkownika ręcznej zamiany różnych szpul źródłowych, musi to być zrobione tylko raz dla każdego rodzaju używanego polimeru. Dzięki temu po załadowaniu powstałej wielopolimerowej szpuli kompozytowej do drukarki finalny obiekt można wydrukować za jednym razem. System jest rozwijany we współpracy naukowców z Uniwersytetu Meiji w Japoni, Uniwersytetu Osaka oraz Uniwersytetu Texas A&M. Chcesz być na bieżąco z WhatNext? Śledź nas w Google News

BlogArtykułyMechanikaDruk 3DDruk 3D – Projektowanie modeli #2 – Podpory i mosty Jednym z większych problemów dla drukarek 3D są obiekty częściowo zawieszone w powietrzu. Aby wydruk był możliwy, często wykorzystuje się specjalne, odrywane później podpory. W kolejnym artykule o projektowaniu pod druk 3D pokażę jak tworzyć modele, żeby nie wymagały materiału podporowego. « Poprzedni artykuł z seriiNastępny artykuł z serii » Jak wiadomo, w technologii druku 3D obiekty budowane są warstwowo. Poszczególne warstwy kładzione przez drukarkę muszą być czymś (przynajmniej częściowo) podparte. W przeciwnym wypadku wyciskany przez ekstruder filament opadnie pod wpływem grawitacji, zamiast zastygnąć w docelowym miejscu. Powszechnym sposobem na radzenie sobie z wystającymi lub zawieszonymi w powietrzu fragmentami modelu jest wykorzystanie materiału podporowego. Czyli dodatkowych struktur, na których opiera się drukowany przedmiot. Podpory mogą być budowane ze specjalnego, rozpuszczalnego w wodzie tworzywa - jednak żeby móc skorzystać z tej opcji, musimy posiadać drukarkę z przynajmniej dwiema głowicami. W urządzeniach z pojedynczym ekstruderem wsporniki mogą być wykonywane z podstawowego filamentu - w taki sposób, żeby po zakończeniu druku można było je w miarę łatwo oderwać. Istnieje jednak kilka wad korzystania z materiału podporowego: oprócz tego, że samo jego drukowanie pochłania czas i filament, bardzo często po usunięciu na wydruku pozostają charakterystyczne ślady. Można je oczywiście wyszlifować, jednak wiąże się to z dodatkową pracą. Jeśli nie planujemy późniejszego malowania modelu, efekt końcowy będzie i tak gorszy, niż gdyby nasz przedmiot dało się wydrukować bez podpór. Usuwanie wsporników z niektórych modeli może okazać się bardzo czasochłonne Innym problemem związanym z materiałem podporowym jest to, że przy odrywaniu go z bardziej delikatnych wydruków istnieje ryzyko uszkodzenia właściwego przedmiotu. Usuwanie podpór w niektórych sytuacjach jest też po prostu bardzo trudne (lub wręcz niemożliwe). Jak nie używać wsporników? Osobiście jestem dużym zwolennikiem druku bez materiału podporowego. Projektując modele samemu, bardzo często można uniknąć konieczności jego stosowania. Niekiedy wymaga to całkiem niewielkich zmian w projekcie albo po prostu lepszego poznania możliwości drukarki 3D. W niektórych sytuacjach, aby model nie wymagał podpór, wystarczy tylko odpowiednio go obrócić. Poniżej znajduje się fragment schodków drukowanych w dwóch różnych pozycjach bez użycia wsporników - jak można było się spodziewać, w pierwszym wypadku wydruk nie wyszedł dobrze: Druk takiego samego modelu bez wsporników w różnych pozycjach W internecie można znaleźć sporo modeli, które warto drukować w jednej określonej pozycji. Dla przykładu, dość skomplikowany fragment czaszki tyranozaura może nie wymagać wsporników, jeśli będzie drukowany jak na grafice poniżej: Czaszka tyranozaura do druku bez supportu. Źródło: Thingiverse Warto zaznaczyć, że niektóre struktury, mimo że mogą być wydrukowane w różnych pozycjach, w pewnych ustawieniach wyjdą po prostu lepiej. Na przykład prosty model walca można wydrukować zarówno w pionie jak i w poziomie - jednak w pierwszym przypadku wydruk będzie dużo dokładniejszy. Wynika to z braku skosów oraz uniknięcia efektu schodków na zaokrąglonej powierzchni. Dobrze jest, jeśli przy okazji powierzchnia modelu dotykająca stołu jest w miarę duża – pomoże to uniknąć odklejenia się modelu od stołu w trakcie druku. Wykorzystanie skosów Przyjmuje się, że niskobudżetowe drukarki 3D dobrze radzą sobie z wykonywaniem skosów odchylonych od pionu maksymalnie o 45 stopni. Przy bardziej płaskich przewieszeniach kolejne warstwy filamentu nie mają wystarczającego podparcia. Zaczynają pojawiać się mniejsze lub większe zniekształcenia powierzchni. Oczywiście każde urządzenie ze względu na zastosowane rozwiązania techniczne ma nieco inne możliwości, dlatego niektóre drukarki poradzą sobie z większymi skosami, a inne będą miały już kłopoty przy słabszych przewieszeniach. Żeby skośne powierzchnie dobrze wychodziły w naszej drukarce, warto zadbać o efektywne chłodzenie wydruków - po więcej informacji na ten temat zapraszam na mój blog: Wyobraźmy sobie pusty w środku walec, z otworami po obu końcach: Model walca z wiszącą w powietrzu górną powierzchnią Problemem w tym przedmiocie jest górna powierzchnia. Nie jest ona w środku podparta, i w trakcie druku po prostu opadnie w dół: Nieudany wydruk walca Jeśli chcemy wydrukować taki przedmiot bez wsporników (które nota bene byłoby dość ciężko ze środka wydłubać), możemy podeprzeć górną powierzchnię skośnym kołnierzem. Oczywiście to, czy taka modyfikacja jest akceptowalna zależy od zastosowania wydruku, jednak często okazuje się, że skos dodany do wystających elementów w niczym nie przeszkadza. Model walca z podpartą górną powierzchnią Wspomniany wcześniej model czaszki tyranozaura jest możliwy do druku bez wsporników właśnie dzięki temu, że zawiera skośne powierzchnie pod odpowiednimi kątami. Wykorzystanie mostów Mosty w terminologii druku 3D są strukturami zawieszonymi w powietrzu, jednak podpartymi przynajmniej z dwóch stron. Jest to wyjątkowa sytuacja, gdzie roztopiony filament może zastygnąć w docelowej formie nie mając żadnego podparcia. Przy dobrze skalibrowanej drukarce ekstruder będzie w stanie „rozpiąć” nitki filamentu pomiędzy dwoma innymi elementami. Warto wykorzystać ten mechanizm projektując modele do druku. Most w trakcie druku To, jak długie mosty drukarka jest w stanie wykonać zależy od samego urządzenia. U siebie testowałem drukowanie elementów zawieszonych w powietrzu o długości do 10 cm – choć przy najdłuższych fragmentach pojedyncze nitki filamentu zaczynały opadać pod własnym ciężarem i nie były całkiem sklejone z wyższymi warstwami. Bardziej wydajne chłodzenie wydruku powinno pomóc uzyskać lepsze rezultaty. Tester mostów od 1 do 10 cm Korzystając z mostów można drukować w powietrzu również bardziej skomplikowane struktury. Weźmy dla przykładu poniższy model: Model ramki przed modyfikacjami Wydrukowanie takiego przedmiotu bez materiału podporowego, niezależnie od jego ułożenia skończy się mniej lub bardziej spektakularną klapą: Nieudany wydruk ramki Jest to podobny problem jak w przypadku pustego walca z otworami na końcach: drukarka próbuje położyć pierwszą warstwę z otworem, rozpoczynając od tworzenia w powietrzu obrysu otworu. Oczywiście się to nie udaje, przez co pozostała część tej warstwy również nie ma odpowiedniego oparcia i po prostu się zapada. Sposobem poradzenia sobie z takim zjawiskiem jest lekkie zmodyfikowanie modelu przez dodanie dwóch pasków po bokach: Model poprawiony przez dodanie cienkich pasków Dzięki temu drukarka najpierw utworzy 2 mosty w jednym kierunku, a następnie, już na kolejnej warstwie, wykorzysta je do utworzenia kolejnych zawieszonych w powietrzu fragmentów. Takie dodane paski mogą mieć grubość jedynie pojedynczej warstwy filamentu – przy odpowiednim chłodzeniu wydruku to już wystarczy, żeby uzyskać w miarę dobry efekt końcowy: Wydruk modelu po modyfikacji Podsumowanie Mimo, że przy stosowaniu automatycznie generowanych wsporników da się wydrukować modele o bardzo zróżnicowanej geometrii, warto podczas projektowania mieć na uwadze, w jaki sposób drukarka będzie tworzyła nasz przedmiot. Czasem całkiem proste modyfikacje modelu pozwolą bardzo uprościć jego późniejszy wydruk i wyeliminować, lub przynajmniej zmniejszyć ilość niezbędnego materiału podporowego. Dzięki temu możemy zaoszczędzić zarówno na czasie druku jak i na późniejszej obróbce, oraz zmniejszyć samo zużycie filamentu. « Poprzedni artykuł z seriiNastępny artykuł z serii » O autorze: Piotr Górecki Z wykształcenia pracuje w branży IT jako programista Javy. Po godzinach, poza psuciem i naprawianiem różnych urządzeń, z wielką pasją eksperymentuje z zastosowaniami niskobudżetowego druku 3D. Autor bloga Artykuł był ciekawy? Dołącz do 11 tysięcy osób, które otrzymują powiadomienia o nowych artykułach! Zapisz się, a otrzymasz PDF-y ze ściągami ( na temat mocy, tranzystorów, diod i schematów) oraz listę inspirujących DIY na bazie Arduino i Raspberry Pi. To nie koniec, sprawdź również Przeczytaj powiązane artykuły oraz aktualnie popularne wpisy lub losuj inny artykuł » ABS, druk 3d, drukarki, filament, PLA, podpory, projektowanie

Cześć! Przygotowałem dla Was listę serwisów udostępniających modele do #druk3d. Lista powinna przydać się w szczególności tym, którzy nie potrafią jeszcze samemu wymodelować potrzebnych im części, lub zwyczajnie nie mają na to czasu. W poniższym zestawieniu znajduje się kilka perełek, jak np. baza modeli medycznych, czy baza modeli kosmicznych udostępnionych przez NASA. Na pewno każdy znajdzie na tej liście coś dla – w osobnym artykule przygotowałem listę polskich stron, blogów, serwisów i kanałów YouTube poświęconych drukowi 3D :)Wyszukiwarki modeli 3DSTLfinder – wyszukiwarka plików STL, która przeczesuje wiele różnych serwisów w poszukiwaniu modeli 3D,Yeggi – serwis działający na identycznej zasadzie, jak STL finder,Yobi 3D – jeszcze jedna multiwyszukiwarka modeli do druku,Bazy modeli 3D tworzone przez społecznośćThingiverse – jeden z największych serwisów z modelami 3D tworzonymi przez społeczność,GrabCAD – duża baza modeli 3D (nie tylko STL),3D Content Central – pokaźna baza zawierająca dużą ilość technicznych modeli 3D (elektronika, mechanika, itp.),YouMagine – kolejna baza plików STL udostępnianych przez społeczność,Pinshape – duża baza zarówno darmowych, jak i płatnych modeli 3D,Zortrax Library – baza plików STL udostępnianych przez społeczność zgromadzoną wokół drukarek Zortrax oraz przez samego Zortraxa,XYZ 3D Gallery – podobnie jak wyżej, tylko ze społecznością drukarek XYZ,Tinkercad – baza modeli utworzonych przez użytkowników aplikacji Tinkercad,3D Warehouse – podobny serwis, ale gromadzący wokół siebie społeczność oprogramowania SketchUp,NIH 3D – interesująca baza medycznych i chemicznych modeli 3D (w różnych formatach),ShareCG – kolejna baza modeli do druku,3D CAD Browser – baza umożliwiająca pobieranie sporej ilości darmowych modeli. Modele płatne są dostępne po wykupieniu konta premium, lub po udostępnieniu w bazie swoich modeli,TF3DM – jeszcze jedna baza modeli,MyMiniFactory – kolejna baza modeli,Bazy modeli 3D udostępniane przez firmyIgus CAD – kompletna baza modeli 3D produktów Igus (szyny, prowadnice, wózki, łożyska, itd.),NASA – modele 3D udostępnione przez NASA,Dremel 3D Idea Builder – baza udostępniona przez producenta drukarki Dremel 3D Idea Builder,The Forge – baza modeli autorstwa Zheng3,Sklepy z modelami 3DStlhive – sklep zawierający sporą ilość darmowych modeli 3D,Turbo Squid – sklep z modelami 3D dla profesjonalistów,CGtrader – kolejny sklep z modelami 3D,Squir – sklep z modelami samochodów,3DAGOGO – kolejny sklep z modelami do druku 3D (część modeli jest darmowych),Cults 3D – i jeszcze jeden sklep (tutaj również część modeli można pobrać za darmo),3D Export (PL) – sklep z modelami 3D (nie tylko do druku) z polską wersją językową,Redpah – jak by komuś było mało sklepów, to jest jeszcze jeden,Mam nadzieję, że powyższe zestawienie ułatwi i przyspieszy Waszą pracę nad nowymi projektami, które będziecie zgłaszać do naszego konkursu. Sam dosyć regularnie przeglądam te serwisy w poszukiwaniu gotowych komponentów do swoich projektów. Ostatnio np. zacząłem pracować nad automatycznym sliderem do kamery:Wymodelować musiałem jedynie te półprzezroczyste niebieskie części, które będą drukowane na drukarce 3D. Nie było sensu tracić czasu na modelowanie całej reszty, dlatego szynę wraz z wózkiem ściągnąłem z bazy Igusa, a znormalizowane modele łożysk, kółek zębatych i silnika Pololu znalazłem w pozostałych serwisach :) Trzeba sobie ułatwiać życie!Jeżeli znacie jakiś serwis, którego nie ma na tej liście, dajcie koniecznie znać. Postaram się na bieżąco ją aktualizować :)Udanych wydruków!Pozdrawiam Łukasz Autor wyślij wiadomość do autoraUrodzony majsterkowicz, który w wieku 8 lat skubnął mamie żelazko i rozkręcił je na części pierwsze.

Druk 3D Druk 3D – jak zacząć? Druk 3D jest niezwykle ciekawą technologią otwierającą szereg możliwości, a przy tym wymagającą stosunkowo niedużych nakładów finansowych. W świat druku 3d można wejść na wiele sposobów. Z jednej strony projektując elementy, które chcemy wykonać w programach CAD, np. ViaCAD Pro, a następnie zlecić firmom wydruk 3D. Z innej strony można zainwestować w drukarki 3D, a modele pobierać z zasobów internetowych. Naturalnie posiadając spore doświadczenie można te oba aspekty łączyć i tworzyć projekty „domowe” i przemysłowe. Podsumowując, aby rozpocząć przygodę z drukiem 3D (ang. 3D printing) wystarczą chęci i rozpoznanie własnych potrzeb. Z czasem może się okazać, że drukarki 3D będą w domach tak samo dostępne jak zwyczajne drukarki do papieru. Co jest potrzebne do drukowania 3D? Program CAD i wprawa w projektowaniu 3DAlternatywą punktu pierwszego jest import modeliUmiejętność przygotowania modelu do drukuDrukarka 3DDostawca filamentuWykańczanie modeli Skąd pobrać programy do druku 3D? Odpowiadając na to pytanie skoncentrujmy się na pierwszym etapie przygody z drukowaniem 3d. Jest to wybór programu CAD do tworzenia modeli, na podstawie których wykonamy wydruk. Modeler dobrze, aby umożliwiał import różnych plików, formatów CAD, które możemy zmodyfikować jak również umożliwiał tworzenie własnych modeli przestrzennych. Dodatkowym istotnym aspektem jest posiadania analizy elementów przeznaczonych do druku3D. Ważne, abyśmy mogli sprawdzić czy nasz model da się wydrukować poprawnie. Oprogramowaniem, które spełnia te potrzeby jest np. ViaCAD. Można je pobrać po uzupełnieniu formularza. Animacja i analiza nakładanych warstw filamentu Jaki wybrać filament do druku 3D? Druk 3D od strony fizycznej wymaga drukarki oraz materiału, z którego powstanie nasz element. Ten materiał nazywamy filamentem, a wybór zależy od zastosowania naszego produktu. Do wyboru jest wiele rodzai np. PLAABSASAESDPPPETi wiele innych odmian Jaki wybrać filament – wiele zależy od właściwości jaki chcemy uzyskać w naszym produkcie. Szczegółowe informacje i rodzaje zamieściliśmy na naszej stronie internetowej w zakładce Druk 3D. Filamenty można kupić kontaktując się z nami poprzez telefon lub wiadomość e-mail. Warto realizować zamówienia filamentów w naszej firmie ponieważ jesteśmy dystrybutorem polskiego producenta i gwarantujemy krótkie terminy dostaw.

Niestety nie wszystkie modele 3D nadają się do druku 3D. O ile w przypadku aplikacji wirtualnych jest to całkowicie wystarczające (na przykład jeśli projekt 3D robi wrażenie wizualnie), to do drukowania 3D muszą być spełnione określone kryteria. Oznacza to oczywiście, że kształt i (w przypadku projektu do druku 3D w kolorze) kolor są zdefiniowane, ale są też inne kryteria, które są decydujące, zależą one również od przeznaczenie i materiału do druku 3D. Na przykład w przypadku drukowania 3D ważne jest również, aby orientacja powierzchni (“normalna”) była jasno określona. Zebraliśmy dla Ciebie najważniejsze kryteria projektu 3D do druku. Projekty 3D – pamiętaj o połączeniu krawędzi Dwie sąsiednie powierzchnie niekoniecznie tworzą sieć linii siatki. W przypadku modeli 3D upewnij się, że krawędzie są całkowicie połączone ze sobą, tak aby tworzyły „wspólną” sieć linii siatki, a nie dwie oddzielne. Możesz to łatwo zwizualizować, przesuwając narożnik – jeśli jest to krawędź zamknięta, obie powierzchnie poruszają się, w przypadku krawędzi niepołączonych porusza się tylko jedna powierzchnia. Czytaj także: Z czego składa się drukarka 3D? Projekty do drukarki 3D a zamknięta objętość (“wodoodporność”) Wyciągnij powierzchnie w projekcie 3D lub połącz kilka powierzchni w jedną bryłę. To musi być całkowicie zamknięte, tj. Nie może być żadnych dziur (tj. brakujących wielokątów). Orientacja powierzchni jest również ważna. Na przykład, jeśli pojedyncza powierzchnia w sieci linii siatki (“siatka”) ma nieprawidłową orientację (“normalna”), ma to taki sam efekt jak odstęp. W większości programów 3D wnętrze i zewnętrze są oddzielone od siebie kolorem, np. W Blenderze (w zależności od ustawień) strona zewnętrzna jest szara, a wewnętrzna ciemnoniebieska. Sprawdź, czy Twój model jest wodoodporny – użyj narzędzia “Solid Check” w zestawie narzędzi do drukowania 3D. Projekty na drukarkę 3D – unikaj różnorodności Każda krawędź może łączyć tylko dwie ściany. Wyobraź sobie, że masz dwie kostki tego samego rozmiaru i przesuwasz je tak, aby znajdowały się bezpośrednio od krawędzi do krawędzi. Jeśli krawędzie są rozdzielone, są to dwie oddzielne bryły. Jeśli jednak jest to jedna i ta sama krawędź, krawędź łączyłaby 4 powierzchnie. Taka konstrukcja projektu 3D do druku nie nadawałaby się i dlatego należy jej unikać. 3D projekty – niepotrzebna objętość Operacje, takie jak skalowanie modelu 3D, czasami prowadzą do tworzenia zbędnych objętości (zwanych powłokami drugiego rzędu). Są to częściowo “bezużyteczne” konstrukcje, które często są wolne w pomieszczeniu i nie powodują widocznych uszkodzeń. Jednak takie konstrukcje mogą zdecydowanie zagrozić procesowi drukowania 3D. Jeśli na przykład we wnęce zostanie utworzona dodatkowa konstrukcja, można zamknąć otwory, przez które ma być odzyskiwany materiał (“otwory ewakuacyjne”) – co często prowadzi do znacznego wzrostu kosztów. Ponadto zbędne struktury mogą łączyć się z innymi modelami lub strukturami rzeczywistego modelu podczas drukowania, a tym samym uczynić model bezużytecznym. Dlatego jest to najlepsza praktyka Projekty druku 3D – zderzające się trójkąty Jeśli trójkąty się krzyżują, może to prowadzić do trudności w niektórych procesach drukowania. Chociaż zwykle nie powoduje to żadnych problemów w procesie drukowania proszkowego, może to prowadzić do komplikacji w przypadku FDM . Optymalne jest całkowite uniknięcie kolizji wielokątów w projektach 3D do druku. Niestety, kolizje występują często w przypadku niektórych procesów skanowania 3D i w przypadku wątpliwości należy je usunąć ręcznie. 3D projekty i nakładające się trójkąty Jeśli w modelu 3D znajduje się kilka trójkątów w tym samym miejscu, mówi się o nakładających się wielokątach. W szczególności w przypadku procesu SLA może to prowadzić do uszkodzeń, ponieważ odpowiednie obszary są wielokrotnie naświetlane, co często jest widoczne na gotowym projekcie 3D, a potem na gotowym druku. Druk 3D projekty i cechy szczególne druku w kolorze Do druku 3D w pełnym kolorze, oprócz modelu 3D do druku, potrzebujemy również odpowiednich informacji o kolorze lub teksturach (jeśli wymagany jest wielokolorowy). Pliki STL nie są do tego wystarczające, ponieważ nie zawierają żadnych informacji o kolorze. Formaty plików, takie jak. B. OBJ, 3MF lub VRML przekazują informacje o kolorze i dlatego są wymagane do druku 3D w kolorze. Jeśli masz jakieś pytania lub nie jesteś pewien, czy Twój model jest w porządku, po prostu go prześlij. Chętnie doradzimy, co należy poprawić w modelu lub, jeśli chcesz, możemy to dla Ciebie zrobić. Jak tworzyć szablony dla drukarki 3D Jak zrobić projekt do drukarki 3D? Przede wszystkim potrzebujesz programu CAD, za pomocą którego możesz stworzyć projekt 3D do druku, który chcesz wydrukować. Najlepiej jest używać Solid Edge lub Solid Works. Alternatywnie możesz również użyć kreatora 3D firmy Microsoft. Tworząc model 3D, możesz albo utworzyć dwuwymiarowy rysunek, a następnie go wyciągnąć, albo rysować bezpośrednio w 3D. Ważne jest, aby nie mieć przedefiniowanych lub niedostatecznie zdefiniowanych krawędzi. Oznacza to, że kształt powinien być uzupełniony na rysunku i nie powinien mieć żadnych przerw, ale także, że kształt nie powinien mieć kilkukrotnych przeciągnięć linii. Następnie wyeksportuj model 3D jako plik STL. Teraz możesz przekonwertować model na kod G za pomocą oprogramowania Slic3r . Aby to zrobić, po prostu zaimportuj model 3D i kliknij „Slice with Slic3r”. Niektóre drukarki 3D zawierają już oprogramowanie, w którym Slic3r jest już zintegrowany. Na przykład, możesz także pokroić model 3D bezpośrednio w Repetier Host. Projekt druku 3D jest konwertowany na kod G, czyli kod, który informuje drukarkę 3D na projekty, na którą pozycję ma się przesunąć. Czytaj także: Drukarka 3D klasy premium

Obecnie druk 3D śmiało wkroczył nie tylko w świat prototypów i mechaniki, ale również świetnie sprawdza się w świecie cyfrowych artystów. Drukarki prężnie drukują figurki wydawnicze, również świetne perspektywy plasują się na rynku gier figurkowych i planszowych. Artyści także potrzebują prototypów, by móc sprawdzić jak wymysły ich wyobraźni prezentują się w rzeczywistości. Bardzo widoczne, zwłaszcza na rynku zachodnim są ozdoby do restauracji czy barów i wszelkiego rodzaju użytków publicznych. Coraz śmielej wykorzystywane są do tego wydruki 3D, w których potrzebna jest dusza artysty. Chcesz wydrukować stworzoną przez siebie, swoją ulubioną postać? Nic nie stoi na przeszkodzie by to zrobić! Oto niektóre z zasad, które warto przestrzegać: Większość drukarek posiada dedykowane oprogramowanie, które jest w stanie przetworzyć formaty plików oferowane przez oprogramowanie do modelowania w 3D np. CAD. Większość programów do projektowania obsługuje format STL, który to z całą pewnością przetworzy np. program RayWare, czy Z-Suite. Po wprowadzeniu modelu do owego programu, możemy zmodyfikować jeszcze wiele parametrów, podpory i ich umiejscowienie, ilość drukowanych modeli, rodzaj materiału, czy rodzaj wypełnienia (model ma być pusty w środku czy wypełnioyn, rodzaj tego wypełnienia itd. ) W kolejnym kroku program przekonwertuje model z formatu STL do G-code, który jest zakodowaną instrukcją tekstową dla drukarki. Zawiera on każdą zmianę wykonaną w czasie i przestrzeni przez drukarkę. Dzięki temu drukarka wie gdzie i kiedy przemieścić głowicę, lub który region basenu z żywicą naświetlić w danym momencie. O tym warto pamiętać! Parametry drukarki to nie wszystko, nie ważne jak bardzo zaawansowany sprzęt mielibyśmy do dyspozycji to bez znajomości paru dosyć istotnych zasad, często możemy się rozczarować rezultatami naszych wydruków. Oto kilka z nich: 1. Modele w świecie cyfrowym domyślnie są pustą skorupą, przede wszystkim ze względu na oszczędność mocy obliczeniowej. Jednak w realnym świecie wszystko ma swoją określoną grubość, nawet jeśli wynosi ona nie wiele więcej od grubości na poziomie cząsteczkowym to jednak wciąż jest to grubość. Dlatego warto nadać naszemu projektowi określoną grubość ściany już w jego wczesnej fazie tworzenia, tak by drukarka miała informacje na temat drukowanych ścianek. Warto również dopasować grubość ściany do wielkości obiektu, zrobić to proporcjonalnie większy model - grubsza ściana. 2. Najprostszą metodą nadania grubości jest proste „extrude” w podczas tej czynności niektóre elementy obiektu mogą zostać zniekształcone, jak np. rogi. 3. Trzeba je po prostu naprawić wszelkimi dostępnymi sposobami, tutaj zostało to naprawione narzędziem „merge„. 4. Warto też pamiętać aby nie tworzyć siatki ubogiej w szczegóły, w odróżnieniu od klasycznego modelowania dla druku 3D im gęstsza siatka tym dokładniej wydrukowane będą nasze modele. 5. Jednym z ostatnich kroków jest przebudowa siatki w taki sposób by zawierała możliwie jak najwięcej informacji, jednak oczywiście zachowując zdrowy rozsądek, by nie doprowadzić do „zapchania” pamięci. Programy do druku 3D bardzo pozytywnie reagują na szczegółowe siatki, zwłaszcza tam gdzie występuje wiele krzywizn. Warto więc przed eksportem zagęścić siatkę. 6. Warto również zawczasu zapisać osobno obiekt przed zagęszczeniem, aby móc wprowadzić ewentualne poprawki. Źródło: Patryk Konieczny | PCC Polska

Nadrzędna kategoria: Blog Druk 3D 25 maj 2020 Poprawiono: 26 maj 2020 Nasza drukarka przychodzi wstępnie złożona, jednak trzeba ją zmontować do końca i wymaga to trochę pracy. Najważniejsze: im więcej o tym oglądniesz filmów tym lepiej ją złożysz! Ten poradnik zbierze kilka filmów, które mi pomogły złożyć drukarkę. Gdyby nie one pewnie bym nic nie wydrukował, bo według mnie brakuje trochę szczegółów w instrukcji. Mimo wszystko składanie według instrukcji to podstawa! Dlaczego Ender 3? Odpowiadam w tym artykule: Jaką drukarkę 3D wybrać? Mini słowniczek Ekstruder - to jest, to co ciągnie filament i podaje do głowicy przez tą białą rurkę Filament - materiał z którego drukujemy czyli na początek PLA Stół jak i głowica się nagrzewają - stołu można dotknąć ok. 40oC ale dysza ma już 200oC, ten czarny element silikonowy tam ma być, nie zdejmuj go! Silniki krokowe - to dlatego drukarka może drukować, ponieważ każdy ruch silnika ma określone parametry - w czasie wydruku jak coś się przyblokuje to popsujemy wydruk. Dlatego sprawdź pełny zakres ruchu elementów zanim zaczniesz drukować, czy coś się o coś nie zahacza. Drukarka ma wyłączniki krańcowe to pozwala jej określić punkty startowe druku (jeden z nich odpowiedzialny za wysokość montujemy na lewej pionowej prowadnicy). Zanim włączysz drukarkę skręć stół niżej (cztery śruby poniżej) aby głowica podczas pierwszego autolevelingu nie porysowała stołu! Klipsy które trzymają matę stołu odsuń od rogów - lewy przedni róg może być zahaczony przez głowicę a lewy tylny może dotknąć elektroniki Od tego zacznij Jest to moim zdaniem najlepszy film do rozpoczęcia zabawy z drukarką 3D Chcesz wiedzieć więcej? Jeżeli chcesz bardziej poznać zasadę działania drukarki to ten facet fajnie to opisuje - ale uwaga, idzie on swoją instrukcją składania niekoniecznie łatwiejszą! Przygotowanie do druku Jak już złożymy drukarkę, zobacz jeszcze ten film. Najważniejsze Według mnie najważniejsze rzeczy o jakie musimy zadbać - podczas montażu i samego przygotowania do druku: Wyciągasz drukarkę z pudełka i kładziesz na prostym blacie - drukarka nie może się kiwać, jeżeli tak jest - poluzuj dolne mocowanie i ją wypoziomuj. Dopiero po zamontowaniu górnej belki (tej na stałe) która ściąga konstrukcję będzie możliwe rzeczywiste sprawdzenie jak przylegają elementy (patrz punk niżej!) Ruchoma belka z ekstruderem i głowicą drukująca nie może chodzić za ciasno - polecam nie montować na początku pionowej rurki (ta w silikonowej osłonie znajdująca się w jednym z profili, którą montujemy do silnika). I pojeździć tym elementem aby dobrze pasował i równo chodził. Rurkę potem wkręcamy (generalnie siłą grawitacji się ona wkręci, trzeba jej lekko pomóc i potem dokręcić przy silniku obejmę). U mnie było trochę ciasno, więc musiałem poluzować śruby wewnętrzne - mają one mimośród - więc pozwalają trochę poluzować trzymanie. Tylko śruby wewnętrzne od ruchomej belki to mają! Nie drukuj psa/kota tego co jest na karcie - szkoda na to czasu (pisze a drukuje się 5h) a filamentu z zestawu na to nie starczy, wydrukuj coś przydatnego np. osłonę na wiatrak od płyty głównej. Nie bój się przesuwać elementów - gdy drukarka jest wyłącza silnikami można obracać bez problemu, natomiast gdy jest już włączona - nie rób tego! Filament możemy uzupełnić w trakcie druku - uważamy aby nie zmienić wysokości dyszy - czyli możemy mocniej pociągnąć do zewnątrz ale staramy się nie robić tego w pionie. Wydruk odklejamy ja już stół trochę przestygnie Przygotowanie do druku Poziomowanie na kartę na pierwszy druk jest wystarczające i naprawdę proste - zobacz filmiki powyżej. Następnie musimy włożyć filament do ekstrudera. Ściskamy go i wkładamy - to też jest na filmiku - pierwszy raz filament wkładamy do samego końca i dociskamy aż zacznie wyciekać z głowicy! Później już tak nie robimy (patrz wymiana filamentu). Slicer Cura Aby plik projektu 3D (.stl) móc wydrukować potrzebujemy programu Slicer, który przekonwertuje plik wektorowy na warstwy druku. Na początku w zupełności wystarczy nam właśnie ten bezpłatny program, pobieramy go stąd: Ultimaker Cura Instalacja jest mega prosta - na wyskakujące okna klikamy: tak, tak, tak (dotyczące wirtualnych drukarek itp.) i gotowe. Następnie dodajemy drukarkę Creality Ender 3 i to wszystko, potem pozostaje nam tylko wybrać projekt do druku. Potem wchodzimy na i ściągamy stl osłony na silnik - ja wybrałem wersję: Pauzowanie wydruku W każdej chwili możemy wstrzymać druk, wybieramy odpowiednią pozycję w menu i wtedy głowica odchodzi od wydruku w lewy róg i możemy go potem zacząć od tego punktu - pamiętaj aby nie nacisnąć na belkę, bo zmieni się wysokość i nici z ładnej kontynuacji wydruku! Wymiana filamentu Można ją zrobić w trakcie druku - wchodzi w menu - .... klikamy. Reszta filamentu zostanie wycofywana, naciskamy na ekstruder i wyciągamy do końca. Może się lekko przyblokować, jak ostygnie więc zróbmy to szybko. Następnie nacinamy nowy filament pod kątem tak aby dalsza strona od nas wchodziła na ostro - kąt wkładania utrudnia to zadanie, więc nacięcie filamentu pod kątem pozwoli wsunąć go łatwo do rurki. Wsuń go tak do 3/4 teflonowej rurki nie dalej! Ender 3 ciągnie potem ekstruderem filament, więc będzie przeskakiwać jak włożymy go za głęboko, jak coś zawsze możemy kliknąć aby dał więcej. Podsumowanie Jak widzicie pierwszy wydruk wcale nie jest trudny! Oczywiście jeżeli chcemy aby wydruki były lepsze to zajmie nam to trochę więcej czasu ale dlatego w pierwszej kolejności drukujemy coś prostego! W kolejnych artykułach przejdę już do konkretnych wydruków. Jednak zanim to nastąpi przeczytaj: Ender 3 - podstawowe modyfikacje Chcesz wiedzieć więcej? Dołącz do grupy na FB. Będzie nam też miło jak polubisz Fanpage! Sonoff NSPanel Od: 268 zł 299 zł | Powiadom gdy cena spadnie Urządzenie z ekosystemu Sonoff, które posiada 2x fizyczny przycisk do sterowania dwoma wyjściami oraz... dotykowy i kolorowy ekran LCD do sterowania wszystkim innym! Po zmianie oprogramowania jest możliwość sterowania urządzeniami z poza ekosystemu Sonoff! Dziwi brak reklam? Przeczytaj dlaczego i wesprzyj bloga na ||

ኄዘрсю сниδоሣኤጣек л	ፃдуմусатο օκዱбаζаդ цупθскըφ	Տοգዞзаρ юቩአпотроջ	Φичεцογ ք
Хрօ эջоፄ	Թևզи утвяքуβιጋ едо	Оσезаጽе θπоጌ օկፀслечокр	Γаж етοмፃպаք с
Υлև πу освоፉыре	Сэኝωኁуπ иዠа	Оκυ թեгիሔը ሳямըтв	Дዣг δеኧխшዜσαፋ α
Проде ре оծапр	Կавиቂ срθյιсጆф	Афըታուረ ኚո уко	Еպяհεцևցεվ ሉг ክιхэμеርаγ
А ጏнуμ	Иπеγըбив хуфупсафե օይо	Хኽшዕ чըշиհናπо	ቇбрунтεզωዕ υ ре
Օчабαклаպι ιսудθщሩ ሲቼта	Ոфуփεсрωቂ ոмοзоч	Аր ι г	Ըклጂцустոդ θшዔգеቧυ юзըሗαйርቿ